فصلنامه تخصصی سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)
سال 5، شماره 2، تابستان 91 ، شماره پی در پی 16

دو نوع «واو» نویافته در علم معانی با تکیه بر شاهنامۀ فردوسی

صفحه (0 - 0)
داریوش ذوالفقاری،نرگس محمدی بدر،مجید سرمدی،حسین یزدانی
تاریخ دریافت مقاله :
تاریخ پذیرش قطعی مقاله :

چکیده
فصل و وصل یکی از ظریفترین مباحث علم معانی است. مهم and not;ترین و با and not;ارزش and not;ترین حرف وصل در بلاغت حرف واو است، زمانی ارزش بلاغی این حرف را متوجه میشویم که ریزه-کاریهایش را با توجه به اوضاع و احوال سخن درک کنیم. نگارنده در ضمن بررسی شاهنامه از دیدگاه علم معانی دو نوع واو یافته و با توجه به معنایِ بلاغی برای آنها نامهای واو مقابله و واو فوریت را پیشنهاد داده است. در این مقاله شواهد این واوها از متن شاهنامه ذکر میشود و از تفاوت آنها با واوهای دیگری که تاکنون در علم معانی مطرح بوده سخن به میان می and not;آید. با توجه به اینکه شاهنامۀ فردوسی از لحاظ قدمت و عظمت کهنترین متن منظوم زبان فارسی است این واوها از ویژگیهای سبکی این کتاب به شمار میروند و مبدع آنها حکیم فردوسی است.

کلمات کلیدی